سیستم لنفاوی چیست؟

سیستم لنفاوی (یا لنفاوی) بخشی از سیستم ایمنی بدن شما است. این سیستم شامل شبکه ای از عروق لنفاوی و غدد لنفاوی است. رگ های لنفاوی بسیار شبیه سیاهرگ هایی هستند که خون را در بدن جمع می کنند و حمل می کنند. اما این رگ ها به جای حمل خون، مایع شفافی به نام لنف را حمل می کنند. مایع لنفاوی همچنین حاوی گلبول های سفید خون است که به مبارزه با عفونت ها کمک می کند.

اگر مایع لنفاوی به نحوی تخلیه نشود، تجمع می یابد و باعث تورم می شود. عروق لنفاوی مایع لنفاوی را از اطراف سلول هاجمع آوری می کنند تا آن را به سمت قفسه سینه بفرستند. در آنجا، مایع لنفاوی در یک رگ بزرگ جمع می شود که به رگ خونی نزدیک قلب تخلیه می شود.

وظایف اصلی غدد لنفاوی چیست؟

رگ های لنفاوی مایع لنفاوی را از طریق گره هایی به سراسر بدن می فرستند. غدد لنفاوی ساختارهای کوچکی هستند که به عنوان فیلتر برای مواد خارجی، مانند سلول های سرطانی و عفونت ها عمل می کنند. آنها حاوی سلول های ایمنی هستند که می توانند با حمله و از بین بردن میکروب هایی که از طریق مایع لنفاوی منتقل می شوند، به مبارزه با عفونت کمک کنند. غدد لنفاوی در بسیاری از قسمت های بدن از جمله گردن، زیر بغل، سینه، شکم و کشاله ران قرار دارند. آنها حاوی سلول های ایمنی هستند که می توانند با حمله و از بین بردن میکروب هایی که از طریق مایع لنفاوی منتقل می شوند، به مبارزه با عفونت کمک کنند.

صدها غدد لنفاوی در سراسر بدن وجود دارد. هر غده لنفاوی مایع و موادی را که توسط عروق منتهی به آن جذب می‌شوند، فیلتر می‌کند. به عنوان مثال، مایع لنفاوی انگشتان به سمت قفسه سینه حرکت می کند و مایع بازو را به هم می پیوندد. این مایع ممکن است از طریق غدد لنفاوی آرنج یا زیر بازو فیلتر شود. مایع از سر، پوست سر و صورت از طریق غدد لنفاوی گردن به سمت پایین جریان می یابد. برخی از غدد لنفاوی در اعماق بدن مانند بین ریه ها یا اطراف روده قرار دارند تا مایع را در آن نواحی فیلتر کنند.

علت تورم غدد لنفاوی چیست؟

هنگامی که مشکلی مانند عفونت، آسیب یا سرطان وجود دارد، غدد لنفاوی در آن ناحیه ممکن است متورم یا بزرگ شوند زیرا سلول‌های «بد» را فیلتر می‌کنند. غدد لنفاوی متورم (لنفادنوپاتی) نشان دهنده مشکلی بدن هستند، اما علائم دیگر به مشخص کردن مشکل کمک می کند. به عنوان مثال، گوش درد، تب، و بزرگ شدن غدد لنفاوی در نزدیکی گوش نشانه هایی هستند که نشان می دهد ممکن است عفونت گوش یا سرماخوردگی داشته باشید.

برخی از نواحی که غدد لنفاوی معمولاً متورم می شوند در گردن، کشاله ران و زیر بغل هستند. در بیشتر موارد، تنها یک ناحیه از گره ها در یک زمان متورم می شود. هنگامی که بیش از یک ناحیه از غدد لنفاوی متورم شده باشد، لنفادنوپاتی عمومی اتفاق می افتد. برخی از عفونت ها (مانند گلودرد استرپتوکوکی و آبله مرغان)، برخی داروها، بیماری های سیستم ایمنی و سرطان هایی مانند لنفوم و سرطان خون می تواند باعث این نوع تورم شود. پزشک معالج شما به دنبال اطلاعات بیشتر برای کشف علت تورم خواهد بود. تورم غدد لنفاوی اغلب ناشی از چیزی غیر از سرطان است.

سرطان در غدد لنفاوی

سرطان می تواند به دو صورت در غدد لنفاوی ظاهر شود: یا می تواند از آنجا شروع شود یا می تواند از جایی دیگر به آنجا گسترش یابد. سرطانی که از غدد لنفاوی شروع می شود، لنفوم نامیده می شود. البته بیشتر اوقات، سرطان از جای دیگری شروع می شود و سپس به غدد لنفاوی گسترش می یابد. که تمرکز این بخش است.

سرطان چگونه به غدد لنفاوی سرایت می کند؟

سرطان می تواند از جایی که شروع شده است (محل اولیه) به سایر قسمت های بدن گسترش یابد. وقتی سلول‌های سرطانی از تومور جدا می‌شوند، می‌توانند از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به مناطق دیگر بروند. اگر آنها از طریق سیستم لنفاوی حرکت کنند، سلول های سرطانی ممکن است به غدد لنفاوی ختم شوند. بیشتر سلول‌های سرطانی فراری قبل از شروع رشد، در جای دیگری می‌میرند یا از بین می‌روند. اما ممکن است تعداد کمی از سلول های سرطانی در یک منطقه جدید مستقر شوند، شروع به رشد کنند و تومورهای جدیدی تشکیل دهند. این گسترش سرطان به قسمت جدیدی از بدن متاستاز نامیده می شود.

برای اینکه سلول‌های سرطانی به قسمت‌های جدید بدن گسترش پیدا کنند، باید چندین تغییر را پشت سر بگذارند. آن ها باید بتوانند از تومور اصلی جدا شوند و به دیواره بیرونی یک لنف یا رگ خونی بچسبند. سپس آن ها باید از طریق دیواره رگ حرکت کنند تا همراه با خون یا لنف به اندام یا گره لنفاوی جدید جریان پیدا کنند. هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی گسترش می یابد، معمولاً به گره های نزدیک خود تومور گسترش می یابد. این ها گره هایی هستند که بیشتر کار را برای فیلتر کردن یا از بین بردن سلول های سرطانی انجام می دهند.

سرطان در غدد لنفاوی چگونه یافت می شود؟

غدد لنفاوی طبیعی کوچک هستند و پیدا کردن آنها سخت است، اما زمانی که عفونت، التهاب یا سرطان وجود داشته باشد، گره ها می توانند بزرگتر شوند. آنهایی که در نزدیکی سطح بدن قرار دارند اغلب به اندازه‌ای بزرگ می‌شوند که با انگشت قابل تشخیص هستند و حتی برخی از آنها دیده می‌شوند. اما اگر تنها چند سلول سرطانی در یک غدد لنفاوی وجود داشته باشد، ممکن است طبیعی به نظر برسد. غدد لنفاوی در عمق بدن را نمی توان حس کرد یا دید. بنابراین پزشکان ممکن است از اسکن یا سایر تست های تصویربرداری برای جستجوی گره های بزرگ شده ای که در عمق بدن قرار دارند استفاده کنند. اغلب تصور می شود که غدد لنفاوی بزرگ در نزدیکی سرطان حاوی سرطان هستند.

تنها راه برای اطلاع از وجود سرطان در غدد لنفاوی، انجام بیوپسی است. پزشکان ممکن است غدد لنفاوی را بردارند یا با استفاده از سوزن از یک یا چند گره نمونه برداری کنند. بافتی که برداشته می‌شود توسط پاتولوژیست (پزشکی که با استفاده از نمونه‌های بافتی بیماری را تشخیص می‌دهد) زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا مشخص شود آیا سلول‌های سرطانی در آن وجود دارد یا خیر. پاتولوژیست گزارشی از یافته های آزمایش ها ارائه می کند. اگر یک گره سرطان داشته باشد، گزارش پاتولوژی در مورد شکل ظاهری و میزان دیده شدن آن توضیح می دهد.

هنگامی که یک جراح برای برداشتن سرطان اولیه عمل می کند، ممکن است یک یا چند غده لنفاوی (منطقه ای) مجاور را نیز بردارد. برداشتن یک غده لنفاوی به عنوان بیوپسی در نظر گرفته می شود، اما زمانی که بسیاری از غدد لنفاوی برداشته می شوند، به آن تشریح غدد لنفاوی می گویند. هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است، احتمال بازگشت سرطان پس از جراحی بیشتر است. این اطلاعات به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا درمان های بیشتری، مانند شیمی درمانی، ایمونوتراپی، درمان هدفمند یا تابش - تشعشع، ممکن است پس از عمل جراحی مورد نیاز است یا خیر.

اگر سرطان در غده لنفاوی من وجود داشته باشد به چه معناست؟

اگر سرطان در یک یا چند غده لنفاوی یافت شود، می‌تواند به این معنی باشد که آزمایش‌های بیشتری برای دانستن میزان گسترش سرطان مورد نیاز است. این اطلاعات برای تعیین مرحله سرطان و بهترین گزینه های درمانی استفاده می شود.

اثرات برداشتن غدد لنفاوی

هنگامی که غدد لنفاوی برداشته می شوند، ممکن است مایع لنفاوی جایی برای تخلیه نداشته باشند. در این حالت، بسیاری از عروق لنفاوی به بن‌بستی می‌رسند که گره قبلاً در آن قرار داشت، و مایع می‌تواند انباشته شود. این انباشت مایع لنفاوی،که می تواند به یک مشکل مادام العمر نیز تبدیل شود «لینفیدما» گفته می شود. هر چه تعداد غدد لنفاوی بیشتری برداشته شود، احتمال بروز این وضعیت بیشتر می شود. از آن جایی که سیستم ایمنی وسیع و پیچیده است، احتمال اینکه برداشتن غدد لنفاوی در طول جراحی سرطان سیستم ایمنی بدن فرد را تضعیف کند بسیار پایین است.

لنفوم هوچکین

لنفوم هوچکین (بیماری هوچکین) سرطانی است که در گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها شروع می شود. لنفوسیت ها بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند.

لنفوم هوچکین چیست؟

لنفوم ها سرطان هایی هستند که در گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها شروع می شوند. 2 نوع اصلی لنفوم وجود دارد:

• لنفوم هوچکین (HL)
• لنفوم غیر هوچکین (NHL)

HL و NHL از انواع مختلفی از سلول ها می آیند. آنها رفتار، انتشار و پاسخ متفاوتی به درمان دارند، بنابراین مهم است که بدانید کدام یک را دارید.

سیستم لنفاوی

برای درک اینکه لنفوم هوچکین چیست باید با سیستم لنفاوی آشنا شد. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است که به مبارزه با عفونت ها و برخی بیماری های دیگر کمک می کند. سیستم لنفاوی همچنین به کنترل جریان مایعات در بدن کمک می کند و عمدتاً از سلول هایی به نام لنفوسیت ها، نوعی گلبول سفید، تشکیل شده است. 2 نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد:

• لنفوسیت های B (سلول های B):سلول های B پروتئین هایی به نام آنتی بادی می سازند تا از بدن در برابر میکروب ها (باکتری ها و ویروس ها) محافظت کنند.
• لنفوسیت های T (سلول های T): انواع مختلفی از سلول های T وجود دارد. برخی از سلول های T میکروب ها یا سلول های غیر طبیعی بدن را از بین می برند. سایر سلول های T به افزایش یا کند کردن فعالیت سایر سلول های سیستم ایمنی بدن کمک می کنند.

شروع و گسترش لنفوم هوچکین

بافت لنفاوی در بسیاری از قسمت های بدن شما قرار دارد، بنابراین لنفوم هوچکین می تواند تقریباً در هر نقطه از بدن شروع شود. لنفوم هوچکین معمولا در لنفوسیت های B شروع می شود.

مکان های اصلی بافت لنفاوی عبارتند از:

• گره های لنفاوی: غدد لنفاوی، مجموعه ای به اندازه یک لوبیا از لنفوسیت ها و سایر سلول های سیستم ایمنی هستند. آنها در سراسر بدن، از جمله داخل قفسه سینه، شکم و لگن یافت می شوند. آن ها توسط سیستمی از عروق لنفاوی به یکدیگر متصل هستند.
• عروق لنفاوی: شبکه ای از لوله های کوچک (بسیار شبیه رگ های خونی) که گره های لنفاوی را به هم متصل می کنند و سلول های ایمنی را در مایع شفافی به نام لنف حمل می کنند. لنف از اطراف بدن جمع آوری شده و وارد جریان خون می شود.
• طحال: طحال عضوی است که در زیر دنده های پایینی سمت چپ شما قرار دارد. طحال بخشی از سیستم ایمنی بدن است که لنفوسیت ها و سایر سلول های سیستم ایمنی را می سازد؛ همچنین سلول های خونی سالم را ذخیره می کند و سلول های خونی آسیب دیده، باکتری ها و ضایعات سلولی را فیلتر می کند.
• مغز استخوان: مغز استخوان بافت مایع و اسفنجی داخل استخوان های خاصی است. سلول های خونی جدید (از جمله برخی لنفوسیت ها) در آنجا ساخته می شوند.
• تیموس: تیموس اندام کوچکی در پشت قسمت فوقانی سینه و جلوی قلب است. برای رشد لنفوسیت T مهم است.
• آدنوئیدها و لوزه ها: این ها مجموعه ای از بافت لنفاوی در پشت گلو هستند. آنها به ساخت آنتی بادی در برابر میکروب هایی که تنفس یا بلعیده می شوند کمک می کنند.
• دستگاه گوارش: معده، روده و بسیاری از اندام های دیگر نیز دارای بافت لنفاوی هستند.

اگرچه لنفوم هوچکین می تواند تقریباً در هر جایی شروع شود، اغلب در غدد لنفاوی در قسمت فوقانی بدن شروع می شود. شایع ترین نقاط در قفسه سینه، گردن یا زیر بازوها هستند. لنفوم هوچکین اغلب از طریق رگ های لنفاوی از گره لنفاوی به گره لنفاوی گسترش می یابد. به ندرت، در اواخر بیماری، می تواند به جریان خون حمله کند و به سایر قسمت های بدن مانند کبد، ریه ها و/یا مغز استخوان گسترش یابد.

لنفوم غیر هوچکین (همچنین به عنوان لنفوم غیر هوچکین، NHL یا گاهی اوقات فقط لنفوم شناخته می شود) سرطانی است که در گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها، که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، شروع می شود.

انواع لنفوم غیر هوچکین

درمان NHL بستگی به نوع آن دارد، بنابراین برای پزشکان مهم است که نوع دقیق لنفوم بیمار را تشخیص دهند. نوع لنفوم به نوع لنفوسیتی دارد که تحت تاثیر قرار گرفته است (سلول های B یا سلول های T)، میزان بلوغ سلول ها هنگام تبدیل شدن به سرطان و عوامل دیگر بستگی دارد.

سلول B در مقابل لنفوم سلول T

سیستم لنفاوی عمدتا از لنفوسیت ها،که نوعی گلبول سفید هستند که به بدن در مبارزه با عفونت ها کمک می کند، تشکیل شده است. 2 نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد: لنفوم می تواند در هر نوع لنفوسیت شروع شود، اما لنفوم های سلول B شایع ترین هستند.

لنفوم های منفعل و لنفوم های تهاجمی

انواع NHL را نیز می توان بر اساس سرعت رشد و گسترش آن ها دسته بندی کرد:

• لنفوم های منفعل رشد و انتشار آهسته برخی از لنفوم‌های منفعل ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشند، اما در عوض می‌توان آن ها را از نزدیک مشاهده کرد. شایع ترین نوع لنفوم بی حال در ایالات متحده، لنفوم فولیکولار است.
• لنفوم تهاجمی به سرعت رشد می کند و گسترش می یابد و معمولاً باید فوراً درمان شود. شایع ترین نوع لنفوم تهاجمی در ایالات متحده، لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL) است.
• برخی از انواع لنفوم، مانند لنفوم سلولی گوشته، در هیچ یک از این دسته ها قرار نمی گیرند.

صرف نظر از سرعت رشد، تمام لنفوم های غیر هوچکین در صورت عدم درمان می توانند به سایر قسمت های سیستم لنفاوی گسترش یابند. در نهایت، آنها می توانند به سایر قسمت های بدن مانند کبد، مغز یا مغز استخوان نیز سرایت کنند.

لنفوم غیر هوچکین (NHL) بسته به نوع لنفوم و جایی که در بدن است می تواند علائم و نشانه های مختلفی ایجاد کند. گاهی اوقات ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند تا زمانی که کاملاً بزرگ شود.

داشتن یک یا چند علامت به این معنی نیست که شخص قطعاً لنفوم دارد. در واقع، بسیاری از علائم ذکر شده در اینجا به احتمال زیاد ناشی از شرایط دیگری مانند عفونت هستند. با این حال، اگر هر یک از این علائم مشاهده شد، آن ها را توسط پزشک معاینه کنید تا در صورت نیاز بتوان علت را پیدا کرد و درمان کرد.

برخی از علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

• بزرگ شدن غدد لنفاوی
• لرز
• کاهش وزن
• خستگی (احساس خستگی بسیار زیاد)
• شکم متورم (شکم)
• احساس سیری فقط بعد از مقدار کمی غذا
• درد یا فشار قفسه سینه
• تنگی نفس یا سرفه
• عفونت های شدید یا مکرر
• کبودی یا خونریزی آسان

برخی از افراد مبتلا به لنفوم غیر هوچکین علائم B را دارند:

• تب (که می تواند طی چند روز یا هفته بیاید و از بین برود) بدون عفونت
• عرق شبانه خیس کننده
• کاهش وزن بدون تلاش (حداقل 10 درصد وزن بدن در 6 ماه)

تورم غدد لنفاوی

لنفوم غیر هوچکین می تواند باعث بزرگ شدن غدد لنفاوی شود. بزرگ شدن غدد لنفاوی نزدیک به سطح بدن (مانند دو طرف گردن، در ناحیه کشاله ران یا زیر بغل، یا بالای استخوان یقه)، ممکن است به صورت توده هایی در زیر پوست دیده یا احساس شود. این توده ها معمولاً دردناک نیستند. گرچه بزرگ شدن غدد لنفاوی یکی از علائم شایع لنفوم است، اما اغلب در اثر عفونت ایجاد می شود. غدد لنفاوی که در واکنش به عفونت رشد می‌کنند، گره‌های واکنشی یا گره‌های هیپرپلاستیک نامیده می‌شوند و اغلب نسبت به لمس حساس هستند.

علائم لنفوم در شکم

لنفوم هایی که در شکم (شکم) شروع یا رشد می کنند می توانند باعث تورم یا درد در شکم شوند. این می‌تواند ناشی از بزرگ شدن غدد لنفاوی یا اندام‌هایی مانند طحال یا کبد باشد، اما همچنین می‌تواند به دلیل تجمع مقادیر زیادی مایعات باشد. بزرگ شدن طحال ممکن است روی معده فشار بیاورد که می تواند باعث از دست دادن اشت ها و احساس سیری فقط بعد از یک وعده غذایی کوچک شود. لنفوم در معده یا روده می تواند باعث درد شکم، حالت تهوع یا استفراغ شود.

علائم لنفوم در قفسه سینه

هنگامی که لنفوم در تیموس یا غدد لنفاوی قفسه سینه شروع می شود، ممکن است بر روی نای مجاور فشار بیاورد که می تواند باعث سرفه، مشکل در تنفس یا احساس درد یا فشار قفسه سینه شود. ورید اجوف فوقانی (SVC) سیاهرگ بزرگی است که خون را از سر و بازوها به قلب می برد. از نزدیک تیموس و غدد لنفاوی داخل قفسه سینه عبور می کند. لنفوم در این ناحیه ممکن است بر روی SVC فشار بیاورد و باعث برگشت خون در وریدها شود. این می تواند منجر به تورم (و گاهی اوقات کبودی در سر، بازوها و قسمت بالای سینه شود. همچنین اگر بر مغز تأثیر بگذارد، می‌تواند باعث مشکلات تنفسی و تغییر در هوشیاری شود. به این شرایط سندرم SVC می گویند. ین وضعیت می تواند تهدید کننده زندگی باشد و باید فورا درمان شود.

علائم لنفوم که بر مغز تأثیر می گذارد

لنفوم های مغز که لنفوم های اولیه مغز نامیده می شوند، می توانند باعث سردرد، مشکل در تفکر، ضعف در قسمت هایی از بدن، تغییرات شخصیتی و گاهی تشنج شوند. انواع دیگر لنفوم می تواند به ناحیه اطراف مغز و نخاع گسترش یابد. این می تواند باعث مشکلاتی مانند دوبینی، بی حسی صورت و مشکل در صحبت شود.

علائم لنفوم در پوست

لنفوم های پوستی ممکن است دیده یا احساس شود. آنها اغلب به صورت توده ها یا برجستگی های خارش دار، قرمز یا بنفش زیر پوست ظاهر می شوند..

افراد می توانند (HL) داشته باشند و احساس خوبی نیز داشته باشند، اما HL اغلب باعث علائم یا تغییراتی می شود که باید توسط پزشک بررسی شود.

توده (های) زیر پوست

شایع ترین علامت HL یک توده در گردن، زیر بازو یا در کشاله ران است که بزرگ شده است. توده لنفاوی معمولاً درد ندارد، اما ممکن است پس از نوشیدن الکل دردناک شود. این توده ممکن است با گذشت زمان بزرگتر شود یا ممکن است توده های جدیدی در نزدیکی آن یا حتی در سایر قسمت های بدن ظاهر شوند. با این حال، HL شایع ترین علت تورم غدد لنفاوی نیست. بیشتر غدد لنفاوی بزرگ شده، به ویژه در کودکان، در اثر عفونت ایجاد می شوند. غدد لنفاوی که به دلیل عفونت رشد می کنند گره واکنش پذیر یا هایپرپلاستیک نامیده می شوند و اغلب نسبت به لمس حساس و آسیب پذیر هستند. در صورتی که علت عفونت باشد، بعد از از بین رفتن عفونت، گره باید به اندازه طبیعی خود برگردد. سایر سرطان ها نیز می توانند باعث تورم غدد لنفاوی شوند. اگر غدد لنفاوی فرد بزرگ شده است، به خصوص اگر اخیراً عفونت نداشته، بهتر است به پزشک مراجعه کند تا در صورت نیاز علت آن پیدا و درمان شود.

علائم B

برخی از افراد مبتلا به HL دارای مواردی هستند که به علائم B معروف هستند

• تب (که می تواند طی چند هفته بیاید و از بین برود) بدون عفونت
• عرق شبانه خیس کننده
• کاهش وزن بدون تلاش (حداقل 10 درصد وزن بدن شما در 6 ماه)

علائم عمومی (غیر اختصاصی)

سایر علائم احتمالی HL عبارتند از:

• خارش پوست
• احساس خستگی (خستگی)
• از دست دادن اشتها

گاهی اوقات تنها علامت ممکن است احساس خستگی دائمی باشد.

سرفه، مشکل در تنفس، درد قفسه سینه

اگر HL غدد لنفاوی داخل قفسه سینه بیمار را تحت تاثیر قرار دهد، تورم این گره‌ها ممکن است بر روی نای (نای) فشار بیاورد و باعث سرفه یا حتی مشکلات تنفسی شود، به خصوص در حالت دراز کشیدن. همچنین برخی افراد ممکن است پشت استخوان سینه درد داشته باشند.

اگر علائم دارید...

داشتن یک یا چند مورد از علائم بالا به این معنی نیست که فرد قطعا HL دارد. در واقع، بسیاری از این علائم به احتمال زیاد ناشی از مشکلات دیگری مانند عفونت هستند. با این حال، در صورت مشاهده هر یک از این علائم، آنها باید توسط پزشک معاینه شوند تا بتوان علت را پیدا و در صورت نیاز درمان کرد.

درمان

درمان HL

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی (یا ذرات) برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی بخشی از روند درمان برای اکثر افراد مبتلا به لنفوم هوچکین (HL) است. این به ویژه زمانی مفید است که HL فقط در یک قسمت از بدن باشد. برای درمان لنفوم کلاسیک هوچکین، اغلب از پرتو درمانی بعد از شیمی استفاده می شود؛ به خصوص زمانی که توده بزرگ یا حجیم (معمولاً در قفسه سینه) وجود داشته باشد. احتمالاً شیمی درمانی یا پرتودرمانی به تنهایی نمی تواند لنفوم را درمان کند، اما هر دو درمان با هم معمولاً این کار را انجام می دهند. پرتودرمانی همچنین می تواند به تنهایی برای درمان برخی از موارد لنفوم هوچکین غالب لنفوسیتی گره (NHLPL) استفاده شود. پرتودرمانی و شیمی درمانی اغلب در از بین بردن HL بسیار مسمر ثمر هستند؛ با این وجود طی سال های اخیر مشخص شده که شیمی درمانی نیز بسیار خوب عمل می کند. امروزه، پزشکان به دلیل عوارض جانبی طولانی مدت احتمالی ناشی از پرتو درمانی، تمایل دارند از اشعه و دوز های کمتری از آن استفاده کنند.

درمان NHL

پرتودرمانی ممکن است برای درمان لنفوم غیر هوچکین (NHL) در شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد:

• در صورت تشخیص زودهنگام (مرحله I یا II) می توان از پرتو درمانی به عنوان درمان اصلی برای برخی از انواع NHL استفاده کرد، زیرا این تومورها به خوبی به تشعشع پاسخ می دهند.
• برای لنفوم‌های پیشرفته‌تر و برای برخی از لنفوم‌ هایی که تهاجمی‌تر هستند، گاهی اوقات از پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی استفاده می‌شود.
• افرادی که پیوند سلول های بنیادی را دریافت می کنند ممکن است همراه با دوز های بالای شیمی درمانی پرتو درمانی در کل بدن را دریافت کنند تا سلول های لنفوم را در سراسر بدن از بین ببرند.
• پرتودرمانی را می توان برای کاهش (تسکین) علائم ناشی از لنفوم که به اندام های داخلی مانند مغز یا نخاع گسترش یافته، یا زمانی که یک تومور به دلیل فشار آوردن بر اعصاب باعث ایجاد درد می شود، استفاده کرد.

پرتودرمانی چگونه انجام می شود؟

هنگامی که از پرتو درمانی برای درمان NHL استفاده می شود، اغلب یک اشعه متمرکز دقیق، از خارج از بدن، به تومور تابیده می شود این روش به نام تابش پرتو خارجی شناخته می شود. درمان پرتوهای خارجی برای NHL ممکن است شامل پرتوهای ساخته شده از فوتون (متداول ترین)، پروتون یا الکترون بسته به موقعیت باشد.

قبل از شروع درمان، تیم پرتو درمانی اندازه گیری های دقیقی را برای یافتن زوایای صحیح جهت هدف گیری تومور و دوز مناسب تابش انجام می دهد. این جلسه برنامه ریزی که شبیه سازی نامیده می شود، معمولا شامل انجام و بررسی آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و ام آر آی است.

بیشتر اوقات، پرتودرمانی 5 روز در هفته و به مدت چند هفته انجام می شود. پرتو درمانی بسیار شبیه به عکس برداری با اشعه ایکس (سی تی اسکن) است، با این تفاوت که پرتو های تابشی قوی تر هستند. این روش به خودی خود بدون درد است و هر جلسه درمانی تنها چند دقیقه طول می‌کشد، اگرچه زمان تنظیم - قرار دادن بیمار در محل درمان - معمولاً بیشتر طول می‌کشد.

منبع: American Cancer Society - Cancer.org