شكستگي استخوان

ممکن است حرف های مختلفی درباره تفاوت ترک برداشتگی و شکستگی استخوان شنیده باشید. این اصطلاحات در واقع به جای هم استفاده می شوند و هر دو به استخوانی اشاره دارند که اغلب با وارد شدن فشار اضافی خرد شده است.

پزشکان بیشتر از اصطلاح ترک برداشتن استفاده می‌کنند. اما در بیش‌تر مواقع هر دو اصطلاح به یک مفهوم اشاره دارند. شکستگی ها معمولاً کشنده نیستند اما نیاز به درمان فوری دارند.

چه چیزی باعث ترک برداشتن استخوان می شود؟

صدمات استخوانی شایع هستند. در ایالات متحده سالانه بیش از 1 میلیون نفر دچار شکستگی استخوان می‌شوند. شکستگی زمانی رخ می‌دهد که استخوان به چیزی قوی‌تر از خودش برخورد می کند. این امر باعث می شود تا بشکند. تصادفات رانندگی، آسیب های حین ورزش و افتادن دلایل رایج شکستگی استخوان هستند.

سایش مکرر استخوان مانند دویدن نیز می تواند باعث شکستگی های کوچک شود. به این نوع شکستگی ناشی از استرس یا موبرداشتگی نیز گفته می‌شود.

گاهی شکستگی ناشی از عفونت یا سرطانی است که استخوان را ضعیف می کند. استخوان های ضعیف شده در افراد مسن که به آن پوکی استخوان گفته می شود نیز عامل شکستگی های مکرر است.

شکستگی ها می توانند جزئی یا شدید باشند و این بستگی به نوع ضربه و اینکه آیا آسیب دیگری به بدن وارد شده است یا نه، دارد. برخی از انواع دیگر آسیب‌هایی که ممکن است رخ دهد شامل موارد زیر است:

پاره شدن پوست

آسیب عصبی

آسیب عضلانی

آسیب اندام

علائم شکستگی استخوان چیست؟

علامت اصلی شکستگی استخوان، درد است. بیشتر شکستگی‌ها درد شدیدی دارند، به خصوص اگر سعی کنید استخوان آسیب دیده را حرکت دهید یا وزن خود را روی آن بیندازید.

سایر علائم در محل آسیب عبارتند از:

ورم

بی حسی

خونریزی

کبودی یا تغییر رنگ

درد ضربان دار روی پوست

اگر به داشتن شکستگی مشکوک هستید، باید به اورژانس مراجعه کنید. اگر هم آسیب‌های متعددی دارید یا قادر به راه رفتن نیستید، بهتر است آمبولانس خبر کنید. زیرا ممکن است لازم باشد که حرکت نکنید.

شکستگی استخوان چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما را معاینه می کند و محل آسیب دیده را از نظر حرکت و صدمه به رگ های خونی یا مفاصل بررسی می نماید. بیشتر شکستگی ها با استفاده از تصویربرداری با اشعه X از استخوان آسیب دیده تشخیص داده می شوند.

بعضی اوقات ممکن است آزمایش های دیگری علاوه بر اشعه X برای تعیین میزان شکستگی و آسیب های مرتبط با آن نیز لازم باشد. تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یا اسکن استخوان در صورت کوچک بودن شکستگی می تواند جزئیات بیشتری را نشان دهد. MRI همچنین می تواند ناحیه بافت نرم اطراف استخوان و آسیب دیدگی به عضلات اطراف یا تاندون ها را نیز مشخص کند.

از سی تی اسکن می توان برای تهیه یک تصویر سه بعدی در قسمت های افقی یا عمودی منطقه آسیب دیده استفاده کرد. این کار جزئیات بیشتری از شکستگی را در اختیار متخصص قرار می‌دهد.

پزشک همچنین ممکن است نوعی رنگ به شریان ها تزریق کرده و سپس اسکن کند. رنگ می تواند تشخیص آسیب وارده به رگ های خونی را برای پزشک آسانتر نماید. در نهایت اگر احتمال آسیب عصبی وجود داشته باشد، می توان از مطالعات هدایت عصبی برای بررسی هر گونه اعصاب آسیب دیده استفاده کرد.

پزشک چگونه شکستگی استخوان را درمان می کند؟

معمولاً محل شکستگی برای محافظت از بافت استخوان جدید بی حرکت می شود. پزشک با استفاده از گزینه هایی که شامل موارد زیر است استخوان را بی حرکت می کند:

گچ گرفتن

آتل بستن

آویزان کردن بافت صدمه دیده

ترکیبی از این روش ها

گاهی اوقات برای قرار دادن استخوان شکسته در موقعیت درست خود، به جراحی نیاز است. جراح همچنین ممکن است نیاز به قرار دادن موارد زیر در استخوان برای کمک به جا انداختن استخوان با جراحی داشته باشد:

پین

میله

پیچ

سیم کابل

انجام این روش ممکن است نیاز به بیهوشی یا داروهای ضد درد داشته باشد.

چه مدت طول می کشد تا شکستگی استخوان بهبود یابد؟

به طور متوسط شکستگی ها در شش تا هشت هفته بهبود می یابد. البته کودکان معمولاً سریعتر از بزرگسالان بهبود می یابند. زمان بهبودی بستگی به محل و شدت شکستگی دارد. سن و سلامت عمومی بدن نیز بر زمان بهبودی تأثیر خواهد گذاشت. برای مراقبت از شکستگی و به منظور بهبودی کامل آن باید به توصیه های پزشک خود عمل کنید.

درد قبل از بهبودی کامل شکستگی متوقف می شود، اما تا زمان بهبودی کامل، محافظت از منطقه آسیب دیده اهمیت دارد. در برخی مواقع ممکن است برنامه فیزیوتراپی و تمرین هایی برای تقویت قدرت عضلات و انعطاف پذیری مفصل در ناحیه آسیب دیده طراحی شده‌اند، نیاز باشد.

بیشتر شکستگی ها بدون عارضه بهبود می یابد. شکستگی لزوماً احتمال ایجاد شکستگی مجدد در همان منطقه در آینده را کم یا زیاد نمی کند.

برای پیشگیری از شکستگی استخوان چه می توان کرد؟

غذایی و انجام تمرینات با وزنه برای تقویت استخوان‌ها است. زیرا استخوان های ضعیف راحت تر می شکنند.

بعد از 40 سالگی همه افراد شروع به از دست دادن توده استخوانی می کنند. ساختار ژنتیکی توده سالم نگه داشتن استخوان‌ها در هر سنی مهم است. این به معنای دریافت کلسیم کافی در رژیم استخوانی را تعیین می کند، اما رژیم غذایی و ورزش تأثیر زیادی در سالم نگه داشتن استخوان ها با افزایش سن دارند.

آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا به زنان و مردان بالای 40 سال توصیه می کند:

حداقل روزانه 1000 میلی گرم کلسیم

حداقل روزانه 1000 واحد بین المللی (IU) ویتامین D

در رژیم غذایی خود داشته باشند.

اگر زن هستید و یائسه شده‌اید، باید کلسیم دریافتی خود را به 1200 میلی گرم در روز افزایش دهید. این امر به این دلیل است که تغییرات هورمونی باعث کاهش استحکام استخوان می شود که می تواند منجر به پوکی استخوان و افزایش خطر شکستگی شود.

در هر سنی تمرینات روزانه با تحمل وزن، مانند پیاده روی، برای سلامت استخوان ها ضروری است. بنابراین بهتر است در مورد برنامه ورزشی مناسب خود با پزشکتان مشورت کنید.

همچنین مواردی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از افتادن و کاهش خطر شکستگی استخوان انجام دهید:

کفش مناسب بپوشید.

لوازم خانه را به حداقل برسانید.

مطمئن شوید که سیم، طناب یا سایر عوامل خطرناک سر راهتان نیستند، تا از گیر کردن آن ها به پایتان و افتادن جلوگیری نمایید.

خانه باید به اندازه کافی روشن باشد و در دستشویی یا سایر اتاق هایی که ممکن است شب مجبور باشید به آن ها بروید چراغ داشته باشید.

قالی ها را با پد های بدون لغزش (ترمز فرش) ایمن کنید.

برای کمک به بهبود تعادل خود، به فیزیوتراپی بروید. یک دوره آموزشی تعادل، یوگا با صندلی یا تای چی طی کنید.

در صورت لزوم از عصا یا واکر استفاده کنید.