آبله ميموني اولين بار در ميمون ها در سال 1985 ميلادي كشف شد.اين بيماري در در مناطق افريقاي مركزي و غرب افريقا شيوع بيشتري دارد.علائم آبله ميموني شبيه آبله انسانه بوده ولي شدت علائم كمتر است.

علائم شامل :

سردرد ،تب،دردعضلاني،بي حالي و لرز مي باشد.

تفاوت اساسي بين آبله انساني و آبله ميموني وجود لنفادنوپاتي در آبله ميموني است كه لنفادنوپاتي مي تواند جنراليزه يا لوكاليزه باشد و ضايعات در آبله ميموني در كف دستها و پاها ديده مي شود.

طول مدت بيماري 2 تا 4 هفته است. دوره كمون 5 تا 21 روز است.

1 تا 3 روز پس از تب،راشهاي پوستي ابتدا در ناحيه صورت و سپس به قسمتهاي ديگر بدن پخش مي شود.

بيماري در صورت تماس با حيوان ،انسان يا وسايل آلوده به ويروس قابل انتقال است.

انتقال مستقيم:ويروس از طريق خراشهاي پوستي ،دستگاه تنفس و غشاهاي مخاطي (چشم ،بيني و دهان)منتقل مي شود.

انتقال از طريق حيوان:گاز گرفتن،خراشيدگي،دستكاري گوشت آلوده و تماس مستقيم با مايعات و ضايعات

انتقال غيرمستقيم:از طريق وسايل آلوده مانند ملافه هاي آلوده امكان پذير است.

انتقال انسان به انسان از طريق قطرات تنفسي در طي تماس نزديك اتفاق مي افتد.

مخزن اصلي ويروس شناخته نشده است ولي به نظر مي رسد جوندگان قسمتي از زنجيره انتقال باشند.

روش هاي پيشگيري :

استفاده از ماسك

عدم تماس با حيواناتي كه ممكن است ناقل ويروس باشند

وسايل آلوده حيوان بيمار

ايزوله كردن يا جدا كردن بيمار

استفاده از وسايل حفاظت فردي

واكسيناسيون افراد در تماس شغل با واكسن آبله يا حيوانات

پرهيز از گوشت نيم پز يا خام

اجتناب از سفر به مناطق بومي آلوده

درمان:

فعلا درمان اثبات شده اي وجود ندارد

داروي تكوويريمات در شرايط خاص استفاده مي شود

براي كنترل شيوع آبله مي توان از واكسن آبله يا داروهاي ضدويروسي و ايمنوگلوبولين استفاده كرد.

واكسن آبله تا 85 درصد در پيشگيري از آبله ميموني موثر است.